Βρέχει και σήμερα..

Βρέχει και εγώ είμαι μόνη στο σπίτι, μόνη με 'σένα στην σκέψη μου να με συντροφεύει..

Κάτι τέτοιες βροχερές μέρες με πιάνει το ρομαντικό μου πιο έντονα από τις καθημερινές.

Είναι ο καιρός τέτοιος που μοιάζει πολύ με την ψυχολογία μου. Σαν να κλαίει και αυτός μαζί μου, γιατί δεν είσαι εδώ..

Κάθομαι δίπλα από το παράθυρο, με μία κούπα ζεστή σοκολάτα, ακούγοντας Μουζουράκη, με "Τώρα αυτό πως να στο πω.."

Πραγματικά λατρεύω να κάθομαι και να χαζεύω την βροχή.

Ξεχνιέμαι για λίγο και αυτό είναι καλό..

Μετά όμως ξανά στα ίδια.

Εσύ ξανά να βασανίζεις το μυαλό και την σκέψη μου.

Έτσι είναι ο έρωτας βλέπεις..

Δεν σε αφήνει να ζήσεις, γιατί την ζωή σου την έχεις δώσει σε άλλον.

Την ζωή σου, την καρδιά σου, το μυαλό σου, ΟΛΑ!

Γι' αυτό και 'γω μετά την βροχή περιμένω για το ουράνιο τόξο. Στην δική μου ζωή αυτό είσαι εσύ, γιατί με μια σου λέξη, με ένα σου μήνυμα διώχνεις τα σύννεφα και την μαυρίλα, απ' τον ουρανό μου..

http://www.youtube.com/watch?v=uEmzMJ2MKsQ ♥