«Πρέπει να είσαι η αλλαγή που θέλεις να έρθει.»

~ Μαχάτμα Γκάντι

Αυτό για δυο "ψυχές" και μια συζήτηση σήμερα.

Υ.Γ. Άκου εκεί δεν ήξεραν τον Γκάντι :p

Ταξιδιάρα ψυχή..

Τις γκρίζες φθινοπωρινές ημέρες,

δεν είναι λίγες οι φορές που μελαγχολώ..

Είναι αυτό το γλυκό συναίσθημα της θλίψης, 

όχι απαραίτητα στενοχώρια,

μα σαν να λείπει κάτι.. 

Κάτι που θα έκανε την διαφορά!

Αν είχα μια ευχή αυτή την στιγμή,

θα την ξόδευα για να βρεθώ σε μια αμμουδερή παραλία.

Να πως το φαντάζομαι: 

Θα ήθελα να έβρεχε, 

ο αγέρας να φυσούσε δυνατά 

και εγώ απλά να καθόμουν στην χρυσή άμμο,

κοιτάζοντας πέρα στον ορίζοντα.

Μου αρέσει να χάνομαι, 

να ταξιδεύω.

Και σε αυτό βοηθούν καμιά φορά και τα κοχύλια.

(για να το συνδυάσω και με την παραπάνω εικόνα ^^ )

Λοιπόν,

 όταν ήμουν μικρή, 

μου άρεσε να καλύπτω τα αυτιά μου με μεγάλα κοχύλια.

Μου είχαν πει πως έτσι μπορώ να ακούσω τα κύματα.

Και εγώ το πίστευα..

Όταν είσαι παιδί δύσκολα ξεχωρίζεις το ψέμα απ' την αλήθεια.

Μα πιστεύω πως και τώρα αν μου το έλεγαν,

 το ίδιο θα έκανα τον εαυτό μου να πιστέψει!

Βλέπεις, όταν είσαι ταξιδιάρα ψυχή,

δύσκολα εγκλωβίζεις την σκέψη σου...

Αφιερωμένο στους αθεράπευτα ρομαντικούς.