«Όλα μου τα αύριο και τα χθες στο τώρα θα τα κλείσω.»

«Inspiration is great when it happens, but the writer must develop an approach for the rest of the time.»

Κυριακή 29 Απριλίου 2012

Το κορίτσι με το τατουάζ..

  Δεν είχε νιώσει την πραγματική αγάπη.. 
Ο μόνος δικός της άνθρωπος που την στήριζε και την εμπιστευόταν,
 ήταν ένας κύριος μεγάλης ηλικίας στον οποίο,
 όπως αναφέρει κάποια στιγμή, μόνο προβλήματα και κακά νέα είχε να του πει.. 
Δεν είχε και τόσο όμορφη ζωή μέχρι τότε.
Μα τότε φάνηκε κάποιος στην ζωή της,
 εκείνος που έμελλε να την αλλάξει ριζικά. 
Το κορίτσι το οποίο άλλοι εκμεταλλεύτηκαν,
 άρχισε για πρώτη φορά να νιώθει πως βρήκε έναν φίλο.
Η συνεργασία τους έκανε να έρθουν πιο κοντά,
 παρά το γεγονός ότι στην αρχή η κοπέλα δυσκολευόταν να τον εμπιστευτεί. 
Υπήρξαν επίσης και άλλες στιγμές όπου εκείνη και αυτός ήταν πραγματικά κοντά,
 όμως με άλλη σημασία. 
Και όταν η έρευνα τελείωσε και έπρεπε μετά από κάποιο καιρό που βρίσκονταν μαζί να αποχωριστεί ο ένας τον άλλο,
 η κοπέλα ήθελε ακόμα να κρατήσουν κάποια φιλική επαφή.

Ήταν Χριστούγεννα και αποφάσισε να του πάρει ένα δώρο.. 
Ένα όμορφο μαύρο δερμάτινο μπουφάν..
Θα του το έδινε εκείνη την βραδιά..
Καβάλησε την μηχανή της και ξεκίνησε να τον βρει.
Στάθηκε λίγο κάτω από το σπίτι του.. 
Πήρε την τσάντα με το δώρο και αποφάσισε να ανέβει τα σκαλιά. 
Τότε ήταν που τον είδε να κατεβαίνει τα σκαλιά με κάποια άλλη.

Γιατί ?
Γιατί την πρόδωσε έτσι?
Δεν είχε νιώσει ούτε στιγμή την έλξη της για εκείνον?
Πέταξε το δώρο στον διπλανό κάδο και έφυγε.
Δεν θα ξαναγυρνούσε..





Σάββατο 21 Απριλίου 2012


" Ένα πλαγιασμένο ερωτηματικό δεν  μπορεί να ησυχάσει.
Ορθώσου να χαρείς!
Μα πώς να ισορροπήσω σε μιαν άκρη;
Όλα μου τα ερωτηματικά,
είναι ζωγραφισμένα στο χαρτί. "

Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

Ένα πρωινό παρασκευής..



Συνηθίζω να γράφω και να αναρτώ άρθρα κάτω από πολύ έντονη ψυχολογική κατάσταση.
Όταν τα συναισθήματά μου είναι πολύ δυνατά.
Τις περισσότερες φορές βρίσκομαι σε αδιέξοδο, γεμάτη θλίψη..
Κάποιες άλλες είμαι πολύ χαρούμενη..
Σε κάθε περίπτωση, στο κείμενό μου υπάρχει συναίσθημα, είτε όμορφο, είτε άσχημο! Υπάρχει κάτι πολύ έντονο λοιπόν, που η μόνη του διέξοδος ήταν "το χαρτί ".
Έχω αναφέρει σε παλαιότερα άρθρα πως μου είναι πολύ δύσκολο να ανοίξω την ψυχή μου σε κάποιον και να εκφράσω τα συναισθήματά μου.
Σήμερα όμως νιώθω κάτι το πολύ περίεργο, κάτι που για το οποίο δεν γίνεται να μην μιλήσω.
Κάτι το εξαιρετικά  και πολύ όμορφα παράδοξο σε αυτό το πρωινό.
Είναι σαν να τα έχω όλα,
σαν να μην λείπει τίποτα.
Όλα είναι όπως πρέπει, στην σωστή θέση, τη σωστή στιγμή!
Ίσως και να ήταν πάντα έτσι.
Όλα είναι μπροστά στα μάτια μας, και λέω για την ευτυχία, την πραγματική.
 Γιατί τον τελευταίο καιρό είμαι αληθινά χαρούμενη. Μια όμορφη σχέση, καλοί φίλοι και η οικογένεια μου. Ήταν αρκετά για να είμαι καλά μέσα μου.
Όμως και πάλι αυτό σήμερα είναι περίεργο.
Υπάρχει γαλήνη, ισορροπία..

ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ !