Μπήκε λοιπόν και ο καινούργιος χρόνος! 

Οφείλω να ομολογήσω πως αν και ήταν λίγο περίεργη η φετινή αλλαγή (έχασα λίγο τα τελευταία λεπτά, αυτά τις αντίστροφης μέτρησης και ούτε καν τα φώτα δεν προλάβαμε να κλείσουμε στα τελευταία δευτερόλεπτα! ) ήταν μια από τις πιο όμορφες, συνάμα και απ' τις πιο κουραστικές 17 "πρωτοχρονιές" της ζωής μου -όσες θυμάμαι τουλάχιστον !

Μετά από μια τρελή βραδιά και αφού κατάφερα να φτάσω σπίτι μου, τα πόδια μου ορκίστηκαν να μην ξαναφορέσουν παπούτσια, εκτός φυσικά από τα βολικά σταράκια. Έπειτα λοιπόν από μια γερή δόση ξενυχτιού, είναι ώρα να καθορίσω τους στόχους της χρονιάς που έρχεται και να προετοιμαστώ για μια από τις σημαντικότερες στιγμές της ζωής κάθε νέου. (you know, πανελλήνιες σε 5 μήνες!! ) 

Ξανά μερικές από τις θερμότερες ευχές μου για πραγματοποίηση κάθε μας επιθυμίας!

Χαρούμενο

και ευτυχισμένο

το νέο έτος!

Κάντε πραγματικότητα κάθε σας όνειρο,

ξεπεράστε κάθε τι που σας κρατά μακριά από αυτό!

Τελευταίες ευχές για το νέο έτος..

  Άλλος ένας χρόνος έφτασε στο τέλος του και όσο και αν προσπαθώ να γράψω κάτι με αφορμή αυτό, δεν μου βγαίνει.. (Ήταν μια δύσκολη χρονιά και ακόμα δυσκολότερη αυτή που θα μας έρθει. Με καταλαβαίνουν όσοι βιώνουν το άγχος των πανελληνίων!) Με αγωνία και ανυπομονώντας για την αλλαγή του χρόνου, ήθελα να κλείσω στην αρχειοθήκη τον Δεκέμβρη του 2012 στέλνοντας σε όλο τον κόσμο μερικές από τις πιο θερμές ευχές μου, ελπίζοντας  σε μια αλλαγή που θα διώξει όλα τα κακά και θα μας φέρει αγάπη, υγεία και ευτυχία! 

Καλή χρονιά!

Ευτυχισμένο το 2013..

«Πρέπει να είσαι η αλλαγή που θέλεις να έρθει.»

~ Μαχάτμα Γκάντι

Αυτό για δυο "ψυχές" και μια συζήτηση σήμερα.

Υ.Γ. Άκου εκεί δεν ήξεραν τον Γκάντι :p

Ταξιδιάρα ψυχή..

Τις γκρίζες φθινοπωρινές ημέρες,

δεν είναι λίγες οι φορές που μελαγχολώ..

Είναι αυτό το γλυκό συναίσθημα της θλίψης, 

όχι απαραίτητα στενοχώρια,

μα σαν να λείπει κάτι.. 

Κάτι που θα έκανε την διαφορά!

Αν είχα μια ευχή αυτή την στιγμή,

θα την ξόδευα για να βρεθώ σε μια αμμουδερή παραλία.

Να πως το φαντάζομαι: 

Θα ήθελα να έβρεχε, 

ο αγέρας να φυσούσε δυνατά 

και εγώ απλά να καθόμουν στην χρυσή άμμο,

κοιτάζοντας πέρα στον ορίζοντα.

Μου αρέσει να χάνομαι, 

να ταξιδεύω.

Και σε αυτό βοηθούν καμιά φορά και τα κοχύλια.

(για να το συνδυάσω και με την παραπάνω εικόνα ^^ )

Λοιπόν,

 όταν ήμουν μικρή, 

μου άρεσε να καλύπτω τα αυτιά μου με μεγάλα κοχύλια.

Μου είχαν πει πως έτσι μπορώ να ακούσω τα κύματα.

Και εγώ το πίστευα..

Όταν είσαι παιδί δύσκολα ξεχωρίζεις το ψέμα απ' την αλήθεια.

Μα πιστεύω πως και τώρα αν μου το έλεγαν,

 το ίδιο θα έκανα τον εαυτό μου να πιστέψει!

Βλέπεις, όταν είσαι ταξιδιάρα ψυχή,

δύσκολα εγκλωβίζεις την σκέψη σου...

Αφιερωμένο στους αθεράπευτα ρομαντικούς.

Αυτό ήταν λοιπόν..  Το όνειρο τελείωσε νωρίς. 

Σήμερα φεύγω από την Αθήνα με μια γλυκιά ανάμνηση..

Ένα όνειρο που δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ.

Το δικό μου «όνειρο θερινής νυκτός» !

Είναι αλήθεια παράξενο το αίσθημα, όταν τίποτα απ' όσα φαντάστηκες δεν πάει όπως το θες..
Και εδώ έρχεται μια σκέψη, χαζή αλήθεια αλλά θα έλυνε τα χέρια όλων μας λιγότερες ή περισσότερες φορές.

«Γιατί να μην υπάρχει εκείνο το μαγικό κουμπί, όπως στις ταινίες, που όλα θα έχουν τη λύση τους αλλά και ένα "happy-end" στο τέλος;;; »

Εννοώ κάτι που "σαν από μηχανής θεός" θα μας έδινε την πολυπόθητη λύση! 

Μα αυτό θα ήταν ανώφελο. Γιατί πολύ απλά θα χανόταν το νόημα του να παλεύεις, να προσπαθείς με όλη σου την ψυχή για αυτό που θες!

Σίγουρα όμως θα γλίτωνε τους ανθρώπους από πολλά αρνητικά συναισθήματα..

Είναι πράγματα που δεν τα λες εύκολα..
Ειδικά όταν πρόκειται να πληγώσεις ανθρώπους γύρω σου.
Την ευκαιρία την είχες όμως δίστασες. Σίγουρα ήταν εκεί, μα επέλεξες τον άλλο δρόμο.
Και τώρα τι ζητάς; Γιατί σκαλίζεις πράγματα που δεν πρέπει;
Μπαίνεις στο μυαλό ανθρώπων, τους αναστατώνεις και ύστερα τι;
Σιγά-σιγά όλα μου τα δημιουργήματα γκρεμίζονται..
Και το πνεύμα σου ατάραχο, σαν να μην ξέρεις τίποτα..
Μα αφού δεν ξέρεις.
Όλα γίνονται για σένα χωρίς εσένα..
Άδικο; Σίγουρα ναι.
Άδικο για όλους μας.

«Οι σκέψεις μας στοιχειώνουν και μαυρίζουν τις ζωές μας.. Διώξτε τα φαντάσματα»