Λίγα λόγια για την αγάπη..

  "Αγάπη..

Είναι ο τρόπος που η καρδιά κάποιου χτυπά κάθε φορά που βλέπει εκείνο το συγκεκριμένο άτομο..

Είναι αυτή η περίεργη αίσθηση στο στομάχι -κάτι σαν σφίξιμο- κάθε φορά που μιλούν..

Είναι τα δάκρυα που χύνει κάθε φορά που τον σκέφτεται..

Όταν αγαπάει κάποιος ζει μόνο γι' αυτό το άτομο.

Έχει μάτια μόνο για εκείνον.."

Όλοι έχουμε αγαπήσει έστω και μία φορά στην ζωή μας.

Ή τουλάχιστον έτσι νιώθαμε τότε.

Σίγουρα έχουμε ερωτευτεί.

Η αγάπη, ο έρωτας είναι δύο συναισθήματα τόσο δυνατά.

Είναι ωραίο να αγαπάς και να αγαπιέσαι.

Το αντίθετο όμως είναι πολύ οδυνηρό.

Το να αγαπάς δηλαδή, χωρίς αυτό να έχει ανταπόκριση.

Τι κάνεις τότε?

Τι μπορείς να κάνεις?

Πάντως όχι να επιβάλεις στον άλλον να νιώσει όπως εσύ.

Η αγάπη, ο έρωτας είναι δύο συναισθήματα που δεν σου προκαλούν πάντα χαρά.

Υπάρχουν στιγμές όποτε όλα είναι ωραία.

Υπάρχουν φορές όμως που δεν είναι όλα τόσο ρόδινα..

Τότε έρχονται τα δάκρυα.

Εύχεσαι να μην τον/την είχες γνωρίσει,

να μην τον/την είχες δει ποτέ σου,

να μην τον/την είχες ερωτευτεί,

να μην τον/την είχες αγαπήσει..

Δεν γίνετε όμως,

 γιατί τον/την έχεις γνωρίσει,

τον/την έχεις δει,

τον/την έχεις ερωτευτεί,

τον/την έχεις αγαπήσει..

Τι κάνεις?

Ή του/της μιλάς και προσπαθείς να τον/την κερδίσεις -πράγμα που δεν είναι τόσο δύσκολο-

ή το κρατάς μέσα σου.

Όλοι θέλουμε να πούμε στον άλλον να πούμε γι αυτό που αισθανόμαστε,

διστάζουμε όμως και δεν λέμε τίποτα.

Γιατί?

Από φόβο,

από φόβο να μην πληγωθούμε.

Έτσι το κρατάμε μέσα μας και προτιμούμε να υποφέρουμε σιωπηλά.

Βέβαια, η αγάπη και ο έρωτας είναι δύο συναισθήματα υποκειμενικά..

Ο καθένας έχει διαφορετική άποψη γιατί τα έχει βιώσει διαφορετικά.

Τα συμπεράσματα δικά σας :-)

Αλήθεια πώς είναι το ποτήρι στην δική σας ζωή?

Αλήθεια πώς είναι το ποτήρι στην δική σας ζωή?

Μισογεμάτο ή μισοάδειο?

Εγώ επέλεξα το πρώτο.

Γιατί έτσι αξίζει να βλέπει κανείς την ζωή!

Πρέπει όλοι μας να αντιμετωπίζουμε την ζωή με αισιοδοξία και να μην μας παίρνει από κάτω κάθε φορά που κάτι μας πάει στραβά.

Αυτό είναι το νόημα στην ζωή.

Να βλέπουμε τα πάντα από την καλή και θετική τους πλευρά, ακόμα και όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως θα θέλαμε εμείς.

Η ευτυχία είναι κάτι σχετικό.

Δεν υπάρχει ευτυχισμένη ζωή αλλά ευτυχισμένες στιγμές.

Δεν θα πρέπει να μας παίρνει από κάτω με την πρώτη δυσκολία.

Πρέπει να παλεύει κανείς στην ζωή του.

Αν το θυμόμασταν αυτό κάθε φορά που τα παρατούσαμε όταν τα βρίσκαμε σκούρα τότε ίσως κάποια πράγματα να ήταν διαφορετικά.

Θέλει θάρρος και τόλμη για να γίνει κάτι τέτοιο.

Για να διαγράψει κάποιος τις κακές στιγμές και να αποφασίσει ότι θα αρχίσει να βλέπει την ζωή πιο θετικά.

Για να δει την ζωή με άλλο μάτι, με ένα μάτι περισσότερο αισιόδοξο και χαρούμενο.

Για να αρχίσει να ζει!

GREEKLISH. Ήρθαν για να μείνουν?

Αρχικά.. Τι είναι greeklish?

Greeklish (για όσους δεν ξέρουν) είναι ένας ευρέως διαδεδομένος τρόπος γραφής ανάμεσα στους νέους αλλά και σε ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας.

Greeklish συνηθίζουν να γράφουν όσοι ασχολούνται με διάφορα blogs κοινωνικής δικτύωσης, όπως το facebook.

Αυτού του είδους η γραφή περιέχει ελληνικές λέξεις γραμμένες με λατινικούς χαρακτήρες.

Είναι αλήθεια πως τα greeklish δημιουργούν ανορθόγραφους μαθητές. 

Αυτό γίνεται γιατί σε αυτού του είδους την γραφή δεν υπάρχουν κανόνες. Ο καθένας μπορεί να γράφει όπως θέλει.

Στα greeklish καταργούνται τα φωνήεντα. Δηλαδή όλα τα "ι" (ι, η, υ, ει, οι)  γράφονται με "i" , το ίδιο και για όλα τα "ο" (ο, ω).

Έτσι ο μαθητής συνηθίζει σε αυτή την γραφή, με αποτέλεσμα να έχει προβλήματα στην ορθογραφία των λέξεων.

Δεν είναι μόνο αυτό το αρνητικό σημείο αυτής της "γλώσσας".

Σαν λαός, οι Έλληνες, είναι ο μόνος που έχει "εφεύρει" μία τέτοια διάλεκτο.

Η γλώσσα και ο πολιτισμός είναι αυτά για τα οποία μας θαυμάζουν οι υπόλοιποι λαοί του κόσμου.

Και εμείς τι κάνουμε?

Απλά τα καταστρέφουμε.

Δίνουμε αφορμή στους άλλους για να μας κοροϊδεύουν.

Θα έπρεπε να είμαστε περήφανοι για την γλώσσα μας και να την προωθούμε.

Όχι να την υποβαθμίζουμε.

Και εγώ πριν κάποιες βδομάδες ήμουν σαν όλους τους άλλους.

Έγραφα και ΄γω στα greeklish.

Άλλαξα όμως.

Γιατί?

Γιατί θέλω να πάει η χώρα μου μπροστά.

Γιατί πρέπει να πάει η χώρα μου μπροστά!

Γιατί μπορώ!

Εσύ?

Φοβάσαι μήπως είσαι λιγότερο cool αν γράψεις στην γλώσσα σου?

Όχι. Μόνο λιγότερο cool δεν θα είσαι.

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα πας να γράψεις στα greeklish πες όχι!

Πες όχι σε αυτή την μόδα που καταστρέφει την γλώσσα μας.

Πάτα " Shift + Alt " και γράψε στην γλώσσα σου! :-)

Nickelback - Last day

My best friend gave me the best advice

He said each day's a gift and not a given right

Leave no stone unturned, leave your fears behind

And try to take the path less traveled by

That first step you take is the longest stride

If today was your last day and tomorrow was too late

Could you say goodbye to yesterday?

Would you live each moment like your last

Leave old pictures in the past?

Donate every dime you had, if today was your last day?

What if, what if, if today was your last day?

Against the grain should be a way of life

What's worth the price is always worth the fight

Every second counts 'cause there's no second try

So live like you're never living twice

Don't take the free ride in your own life

If today was your last day and tomorrow was too late

Could you say goodbye to yesterday?

Would you live each moment like your last?

Leave old pictures in the past?

Donate every dime you had?

And would you call those friends you never see?

Reminisce old memories?

Would you forgive your enemies?

And would you find that one you're dreaming of?

Swear up and down to God above

That you'd finally fall in love if today was your last day?

If today was your last day

Would you make your mark by mending a broken heart?

You know it's never too late to shoot for the stars

Regardless of who you are

So do whatever it takes

'Cause you can't rewind a moment in this life

Let nothing stand in your way

'Cause the hands of time are never on your side

If today was your last day and tomorrow was too late

Could you say goodbye to yesterday?

Would you live each moment like your last?

Leave old pictures in the past?

Donate every dime you had?

And would you call those friends you never see?

Reminisce old memories?

Would you forgive your enemies?

And would you find that one you're dreaming of

Swear up and down to God above

That you'd finally fall in love if today was your last day?

http://www.youtube.com/watch?v=Pe-Eosmk6oE

What if today was your last day?

Έχετε σκεφτεί ποτέ για την ημέρα που θα έρθει το τέλος του κόσμου?

Εγώ ναι.

Πώς θα είναι?

Τι ακριβώς θα γίνει?

Και μετά από αυτό τι?

Ποιοι θα ζήσουν?

Και πώς θα ζήσουν μετά από αυτή τη μεγάλη καταστροφή?

Κάθε φορά που τα σκέφτομαι όλα αυτά φοβάμαι.

Φοβάμαι για όλα αυτά που ίσως γίνουν.

Φοβάμαι για το άγνωστο που με περιμένει στο μέλλον.

Φοβάμαι..

SMILE ;D

It's better than trying to explain someone why you are sad! :-)

Τελικά, υπάρχει?

Πολλοί το αποκαλούν Θεό, πιστεύουν σε αυτόν και Τον λατρεύουν.

Άλλοι πάλι κρατούν άλλη στάση. Μία στάση κάπως πιο αποστασιοποιημένη.

Εγώ πάλι, είμαι κάπου στη μέση. 

Δεν είμαι σίγουρη.

Δεν είμαι σίγουρη για την ύπαρξή του.

Πώς γίνεται να πιστεύεις σε κάτι, που στην τελική δεν ξέρεις αν υπάρχει?

Δεν μπορείς να ξέρεις αν υπάρχει.

Είναι ένα ερώτημα στο οποίο αναζητώ λύση.

Όπως και σε πολλά άλλα δηλαδή.

Αυτός είναι και ο λόγος που βρίσκομαι στη μέση.

Ο καθένας πρέπει να κάνει την δική του αναζήτηση για να φτάσει στο σημείο να πει ότι ξέρει!

Αυτό το ταξίδι της αναζήτησης πρέπει να το κάνει ο καθένας μόνος του.

Αυτό είναι το σωστό δηλαδή.

Στο τέλος θα βρει τον δικό του Θεό.

Τον δικό του παράδεισο.

Την δική του κόλαση..

Να 'μαι λοιπόν και 'γω. :-)

Αυτή είναι η πρώτη μου ανάρτηση και ακόμα δεν έχω αποφασίσει το θέμα :|

Αρχικά, ας μιλήσω λίγο για 'μένα.

Χαρούμενη, αυθόρμητη, καλόκαρδη, αισιόδοξη είναι μερικά από τα επίθετα που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει κάποιος για να με χαρακτηρίσει.

Σίγουρα όμως δεν θα μπορούσε να με χαρακτηρίσει σαν ένα πολύ κοινωνικό άτομο. 

Αν είχα να διαλέξω στο να μείνω σπίτι ή να βγω κάπου έξω με μεγάλη παρέα, σίγουρα θα επέλεγα το 1ο. Αυτό είναι κάτι για το οποίο διαμαρτύρονται όλοι οι φίλοι μου. 

 Μ' αρέσει να μένω σπίτι και να γράφω. Να γράφω στο twitter, αλλά και στο προσωπικό μου ημερολόγιο. 

Το γράψιμο είναι κάτι σαν μία μαγική διέξοδο για 'μένα. Μία διέξοδος από τον κόσμο που ζούμε. Με το γράψιμο ταξιδεύω. Ταξιδεύω σε μέρη που δεν υπάρχουν, σε κόσμους μαγικούς. 

Γιατί σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε μπορεί να μας έχουν απαγορέψει πολλά, αλλά ακόμα μπορούμε να ονειρευόμαστε!

Αυτό είναι και το μότο μου.

Ό,τι και να γίνει ποτέ μην σταματήσεις να ονειρεύεσαι και να χαμογελάς!

Γιατί μπορούν να σου τα πάρουν όλα. Όλα εκτός από το χαμόγελο.